Glossed by affection

Ένα μωρό, μωρό παιδί χρόνια...

Tuesday, May 30, 2006

Κερδίζουμε με... διαφορά στήθους!


De(e).....
Άσε τις φλαούνες γιατί... έρχεται καλοκαίρι καυτό. Και έχεις αγώνα!!

Την Άρτα και τα Γιάννενα θα φορέσουμε φέτος στιζ πλαζζζζζ.
Έτσι. Γιατί sometimes more is... more :)
Kαλά μπάνια παιδιά!

x

Tuesday, May 16, 2006


Φλαούνες - De(e)

Love at first bite

Xθες το βράδυ μας... γνώρισαν κάποιοι Κύπριοι φοιτητές μου. Ένα έχω να πω - πάλι καλά που δεν μένω εκεί, προβλέπω να χρειαζόμουν διπλή θέση στ' αεροπλάνο!

Pilgrimage


Πάνε σχεδόν 2.5 χρόνια από τότε που σταματήσαμε να ζούμε 'έναν έρωτα μεγάλο'. Να βρισκόμαστε Παρασκευή βράδυ αγκαλιά στο King's Cross και να τρέχουμε για τον υπόγειο στη Russel Square, τρελλαμένοι από την Απουσία, διψασμένοι για επαφή.

Το Λονδίνο χαρτογραφήθηκε σχεδόν σε κάθε γωνιά του με φιλιά, ματιές, χέρια πλεγμένα σφιχτά, γέλια, υποσχέσεις και σχέδια για όλα όσα θα έρχοταν μετά. Η πόλη έγινε ένα ακόμα σημείο αναφοράς για μια σχέση ζωής που κράταγε 10 χρόνια σχεδόν, από πρωτεύουσα σε 'πρωτεύουσα', από τρένο σε τρένο και αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο. Τόσες στιγμές αποσκευές, βαλίτσες που έκλειναν πριν καλά-καλά προλάβουν να αδειάσουν.

Την πρώτη φορά που ξαναπήγα στο Λονδίνο Μετά ήταν σα να έκανα ασκήσεις θάρρους, όπως κι όταν ξανακάθησα σε αυτό το παγκάκι στην πλατεία Συντάγματος που χωρίσαμε εκείνο το βράδυ στα τέλη του Δεκέμβρη, παραμονές Χριστουγέννων.
Κι όμως, μου φαίνεται πως μόλις ξορκίσει κανείς το φόβο από μέσα του, οι καινούργιες αναμνήσεις φτιάχνονται σχεδόν με ταχύτητα φωτός.

I reclaimed London, I reclaimed Edinburgh, I reclaimed Athens. And I'm happy now.

Πιο πολύ με τρομάζει που 'πάω την απουσία σου να συνηθίσω', που - ξέρω - πως μαζί σου κόπηπε ένα κομμάτι από το μέσα μου αλλά πλέον δε μου λείπει, σαν μυς που σα να μην ήξερα πως είχα ποτέ.

Να είσαι καλά, όπου και να'σαι...
Χαίρομαι πραγματικά που πλέον, παραμονές Λονδίνου, τα πόδια μου δεν τρέμουν και δε νιώθω πως η καρδιά μου πάει να σπάσει. Που λέω 'ναι, βρε, θα έρθω να πιούμε καφέ - μονοήμερη, τσακ-μπαμ, Λονδίνο, να τη γονατίσουμε την Oxford' και δε 'το' 'σκέφτομαι'.

Λένε πως 'ο έρωτας με έρωτα περνάει'.
Εμένα δε μου ήρθε έτσι ακριβώς, αλλά να που πέρασε.

Να είσαι καλά...

Friday, May 12, 2006

AΠΟΥΣΙΑ

(νομίζω όλοι θα συμφωνήσουμε οτι η καινούργια μηχανή μου - και η φωτογράφος, φυσικά! - είναι super)

Η απουσία δεν κρύβει στενάχωρα νέα ή κρίσεις εσωτερικές και μη. Δεν έχει να κάνει με κενό ή μοναξιά, μα ούτε και με απρόσμενη έξαρση ευτυχίας.

Νιώθω μια ηρεμία μέσα μου, κατά ένα περίεργο τρόπο... Προσπαθώ να αντισταθώ στον πειρασμό του να κάνω τετριμμένες παρομοιώσεις, δεν έχω άλλα πολλά να πω. Νομίζω πως τα πράγματα πλέον αλλάζουν και ας φαίνονται τα ίδια, όπως και αυτή η πόλη που άρχισα να τη βλέπω τελευταία έτσι, κάπως, διαφορετικά. Με καινούργια ματιά. Με τα δέντρα πράσινα και τα λουλούδια ανθισμένα. Και ας διαλέγω τα μωβ για τη φωτογραφία.

Σας σκέφτομαι... Και χαμογελάω.