Μέρες, νύχτες, μουσική

Τί περίεργο πώς σε ξαφνιάζει η ζωή μερικές φορές...

Impromptu βραδιές με φίλους που τελείωνουν με γέλια και αγκαλιές στις 5 το πρωί, προτάσεις για δουλειές από το πουθενά, άνθρωποι από 'περασμένες' θαρρείς ζωές να σε θυμούνται ξαφνικά και να σου λένε λόγια καιρό φυλαγμένα, τηλέφωνα το βράδυ που δεν περίμενες, διαλέξεις που καταφέρνεις τελικά να το 'περάσεις το μήνυμα', γλυκό με αμύγδαλα, σιρόπι και νερό από άνθη πορτοκαλιάς για πρωινό.

Όχι, δεν έγιναν ξαφνικά όλα όμορφα και ούτε καν τα βλέπω εγώ έτσι.
Απλά, έρχονται στιγμές που μες στην τρέλλα, τη μιζέρια, την κούραση, την αγανάκτηση και τα χιλιάδες 'γιατί;', κάνεις λίγο τον εαυτό σου να σταματήσει για μια στιγμή και να δει την ευρύτερη εικόνα, τα καλά. Και τα όμορφα.

Για το πολύ και για το λίγο, όπως μου έγραψε μια φίλη πρόσφατα σε ένα comment πάνω στα ερωτηματικά μου.

Σας αφιερώνω λοιπόν το τραγουδάκι που διάλεξε το shuffle του ipod μου σήμερα το πρωί καθώς περπατούσα προς τη δουλειά και που είχα ν'ακούσω χρόνια.

Τα λέει όλα νομίζω...

Μη μιλάς άλλο γι'αγάπη

Η αγάπη είναι παντού

Στην καρδιά μας, στη ματιά μας - τρώει τα χείλη, τρώει το νου

Κι όταν θα'χουμε υποφέρει, καλημέρα θα μας πει

Θα μας φύγει, θα ξανάρθει, κι όλο πάλι απ'την αρχή!