The sea at dusk
Μια Λυωνέζα πριγκήπισσα που σκέφτεται, ζει, αναπνέει 'γενοκτονία'
Και μια ελληνοαρμένια λεκτορίτσα με ακριβά παπούτσια και προπέρσινο παλτό
Σαν τρεις μικροί- ροζ - ανθρώπινοι - πιγκουϊνοι
Κοιτούσαν τη θάλασσα στην άκρη του Devon χθες το απόγευμα,
Λίγο πριν πέσει η νύχτα
Χωρίς να μιλάνε ή να κοιτάζονται, για ώρα αρκετή
Θάλασσα πλατιά, σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
Θάλασσα βαθιά μια στιγμή δεν ησυχάζεις...
4 Comments:
τρίο καντσόνε (έτσι, για να σε πειράξω λίγο και γιατί την πολλή τη βουβαμάρα δεν την αντέχω).
Πάιζατε Αγγελόπουλο;
Αχ, κρυάααααδες!
(Αλλά, ναι, κάπως έτσι - χωρίς τον Βέγγο και το μπισκότο όμως)
Tres poetique
(αν και κομματάκι ανθυγιεινό με τέτοιο κρύο ;-)
(μουσική υπόκρουση: η λαμαρίνα, η λαμαρίνα όλα τα σβήνει)
Post a Comment
<< Home