Glossed by affection

Ένα μωρό, μωρό παιδί χρόνια...

Thursday, December 01, 2005

The sea at dusk


Ένας πρώην Γερμανός δικαστής στο ICTY και νυν προφέσσορας
Μια Λυωνέζα πριγκήπισσα που σκέφτεται, ζει, αναπνέει 'γενοκτονία'
Και μια ελληνοαρμένια λεκτορίτσα με ακριβά παπούτσια και προπέρσινο παλτό
Σαν τρεις μικροί- ροζ - ανθρώπινοι - πιγκουϊνοι
Κοιτούσαν τη θάλασσα στην άκρη του Devon χθες το απόγευμα,
Λίγο πριν πέσει η νύχτα
Χωρίς να μιλάνε ή να κοιτάζονται, για ώρα αρκετή


Θάλασσα πλατιά, σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
Θάλασσα βαθιά μια στιγμή δεν ησυχάζεις...

4 Comments:

At 11:13 am, Blogger πολυβιος said...

τρίο καντσόνε (έτσι, για να σε πειράξω λίγο και γιατί την πολλή τη βουβαμάρα δεν την αντέχω).

 
At 2:30 pm, Blogger nonplayer said...

Πάιζατε Αγγελόπουλο;

 
At 3:01 pm, Blogger Dimitra said...

Αχ, κρυάααααδες!
(Αλλά, ναι, κάπως έτσι - χωρίς τον Βέγγο και το μπισκότο όμως)

 
At 4:53 pm, Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Tres poetique
(αν και κομματάκι ανθυγιεινό με τέτοιο κρύο ;-)

(μουσική υπόκρουση: η λαμαρίνα, η λαμαρίνα όλα τα σβήνει)

 

Post a Comment

<< Home