Αυτός ο κόσμος που αλλάζει

Σε μια ξένη θάλασσα, λίγο πριν πέσει ο ήλιος, καθώς τα κύματα χαϊδεύουν βότσαλα σα χέρι αγαπημένο που σου'λειψε πολύ.
Είναι γλυκύτερος ο πόθος όταν ξέρεις πως η ώρα που θ'αγγίξεις και πάλι σώμα αγαπημένο δεν είναι πια πολύ μακριά...





Kαι ξαφνικά, ο ουρανός φαίνεται τόσο ερωτευμένος, που ξαφνιάζεσαι και με τον ίδιο σου τον εαυτό. Μπορεί να χωρέσει τόση ομορφιά σε μια στιγμούλα μόνο?

Αυτός ο τόπος μου έδωσε πολλά, τελικά, χωρίς σχεδόν εγώ να ξέρω. Μου έδωσε χρόνο και σιωπή και ένα δρόμο υπομονή που οδηγεί σε πράγματα και πρόσωπα που ποτέ μου δεν πίστεψα πως μπορούσα να ξαναέχω...

Είναι ωραίο να σε ξαφνιάζει η ζωή τόσο ευχάριστα και τόσο απρόσμενα.