Glossed by affection

Ένα μωρό, μωρό παιδί χρόνια...

Monday, November 27, 2006

Kαμιά φορά...

Ξεχνάς...
Τί έγινε πριν, πόσο πόνεσε τότε, τί σκέφτηκες όταν, πώς θα έρθουν όλα μετά.
Χάνεσαι...
Στη στιγμή του εδώ που διεκδικεί όσα έζησες, σκέφτεσαι, φοβάσαι και νιώθεις.


Και αφήνει πίσω - χυλούς, γιαούρτια, φυσήματα, ερωτήσεις - και σε πάει.
Σε παίρνει από το χέρι, σου χαϊδεύει τα μαλλιά, σε κερνάει καφέ και παγωτό χωνάκι στη μέση του χειμώνα και μέσα σου μένει πια μια λέξη μόνο: σ' ευχαριστώ.


0 Comments:

Post a Comment

<< Home