Δεν είναι τα δύσκολα που με φοβίζουν: σε αυτά είμαι συνήθως ‘μέσα’.
Είναι αυτά έξω και πέρα από τον έλεγχό μου, αυτά που τελικά ίσως αξίζουν περισσότερο απ’όλα τ’άλλα, γιατί – ωραίες είναι οι λίστες με τα pros and cons – αλλά στην πραγματικότητα τα επιμέρους στοιχεία της εξίσωσης της πραγματικότητάς μας έχουν πάντα ένα διαφορετικό (συναισθηματικό) ειδικό βάρος και εκεί ακριβώς είναι το ‘θέμα’.
Δε λέω, είναι σημαντικό να θυμίζεις στον εαυτό σου πόσα ΚΑΛΑ πράγματα και ΚΑΛΟΙ άνθρωποι υπάρχουν στη ζωή σου, τί κάνεις και το κάνεις ΚΑΛΑ. Η φύση του άνθρωπου όμως δεν είναι από μόνη της τέτοια που συνηθίζει να εστιάζει στο τί ΔΕΝ έχεις, τί σου λείπει, σε πόσα πράγματα φαίνεσαι τελικά μάλλον πολύ λίγος? Or… is it just me?
Toν τελευταίο καιρό την έχω πάθει μια ψιλο-νευρωσούλα με το Sudoku, πρέπει να το ομολογήσω.
Ε, τί να κάνουμε? Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν παίρνω ναρκωτικά, τώρα δεν πολυτρώω επίσης (θαύμα), δεν… ε, κάτι έπρεπε να βρω και εγώ να κάνω, ε?
If only life could be one of those puzzles… Challenging yet intriguing, with you having control of the solution. All you need to do is allow yourself a sneak preview if things get tough.
Oh, well!