Dr Love, please please call by

Kαι ναι λοιπόν, she's back, φταρνίζοντας και όχι τρεκλίζοντας - αλλά...
Πωπω, παιδιά, άτιμο πράγμα να είσαι σε ξένο μέρος γρυπιασμένος, no-one to love, no-one to hold, αλλά εντάξει, είμαι μεγάλο κορίτσι, το ξέρω... ! (Humpf)
Και οι φίλοι σπαθιά, δε μπορώ να πω, σε τέτοιες στιγμές που αισθάνεσαι τόσο ευάλωτος φαίνονται οι άνθρωποι (αν και προσωπικά πιστεύω οτι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ τεστ είναι αν χαίρεται ο άλλος πραγματικά με τη δική σου ευτυχία και επιτυχία, εκεί σε θέλω).

Μου λείψατε και σας διάβαζα, αλλά αυτός ο πονοκέφαλος, αυτή η καταρροή, αυτό το άγχος - στρες, όλο κάτι γίνεται. Και σίγουρα τον τελευταίο καιρό δε μπορώ να συγκεντρώσω με τίποτε τις σκέψεις μου, ακόμα και η δουλειά μου φαίνεται ένα τεράααααστιο μαρτύριο.
Anyway.
Σε καλύτερη φάση θα σας πω για την πορεία διάσωσης του Ευρωσυντάγματος, για την super υπόθεση Traghetti Mediteranneo στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, τη σημασία του να φοράς τακούνια αν κάνεις διάλεξη πίσω από podium ενώ είσαι μόλις 1.53 (σε ανάταση), το πόσο οι υδατάνθρακες είχαν γίνει εξάρτηση και πόσο καλύτερα αισθάνομαι τώρα - 9 μέρες μετά και 3 κιλά πιο αδύνατη (133 to go και φτάσαμεεεεεεεεεε)(just kidding)(it's not *quite* that bad), πόσο απογοητευτική ταινία ήταν το Memoirs of a Geisha (τρελλή Αμερικανιά, δυστυχώς, αλλά φοβερό make-up) και πόσο υπέροχα feel-good ήταν το ντοκυμαντέρ Mad Hot Ballroom (go see, go see!), πώς μπορεί ένας καλός σου φίλος (για άλλη μια φορά) να σε κάνει να σκέφτεσαι.... μμμμμμμμμμμμμμμμμμ, κάνε μου λιγάκι μμμμμμμμμμμμμ, Do-ctoooooooooor και άλλα τέτοια όμορφα.
Aλλά όλα αυτά προσεχώς. Για την ώρα, μάλλον μιλάει ο πυρετός.

Κατά τ'άλλα όλα καλά, που λέει και ο Σάκης. (Ο Ρουβάς, ναι.)
Να περνάτε όμορφα και να μας γράφετε...