Χαρούμενη Χρυσή Πρωτοχρονιά

Εννιά χρόνια πήγαινε-έλα...
Βαλίτσες μπρος στην πόρτα, depon και ipod στη τσάντα – check,
Διαβατήριο-e ticket-κινητό – check.
Διάθεση, μικτή όπως πάντα – check.
Expectations: pretty low – check.
Πάμε πάλι ξανά, λεοφωρεία γεμάτα, αεροδρόμια με γκρίζα φώτα, άνθρωποι περνούν και φεύγουν, στομάχι ανάκατο, δέρμα θαμπό, πίσω, πάλι πίσω, εκεί.
Αλλά χωρίς τη ζωή εκείνη,
Εσένα,
Χωρίς τα γέλια, τα σινεμά, τις αγκαλιές στη μέση της Πανεπιστημίου, τα τραγούδια στου Ψυρρή, τις μεταμεσονύκτιες στο ΑΣΤΥ, τα οικολογικά στον ‘θείο’, τα ρακόμελα στο ‘Ποδήλατο’, τα φιλιά after hours κάπου εκεί στο Παγκράτι, τις μουσικές δυνατά στο αυτοκίνητο τα ξημερώματα, το τελευταίο text καληνύχτα, τις ματιές χρόνων έντεκα.

Ας είναι.
Την έχω αφήσει αυτή τη ζωή, την έχω κλείσει σε ένα κουτί μαζί με τόσες άλλες αναμνήσεις, έχω ‘αλλάξει’ πια παρέες, συντεταγμένες και μουσικές.
Αλλά κάθε, κάθε φορά που γυρίζω, μέρες τέτοιες, τα σκέφτομαι.

Καλές γιορτές,(happy people) λοιπόν...