In lieu of an update

Τις τελευταίες μέρες...

Κυρίως διορθώνουμε (πληθυντικός=a la 'royal we', όχι, δεν έγινα ξαφνικά διπλή - το αντίθετο, -12 and still going), εννίοτε γελάμε με τις απαντήσεις και τις περισσότερες φορές είμαστε στα όρια νευρικής κρίσης με την βλακεία που δέρνει τον μαθητικό πληθυσμό...

Περάσαμε super σ/κ με το Ιρλανδικό μπλοκ που κατέβηκε από το Liverpool, ήπιαμε πολύ, μιλήσαμε πολύ, γελάσαμε πολύ, πανηγυρίσαμε με τη νίκη της Εire στο rugby (και, ακόμα σημαντικότερο, δε μας πλακώσανε στο ξύλο στην pub!), πήραμε αποφάσεις του στυλ 'αυτός ο λαός είναι βαθιά τραυματισμένος / η academia είναι βαθύτερα ακόμα προβληματική / μπορούμε ίσως ν'αλλάξουμε πορεία και attitude but, sod it, probably just wiser to accept we'll always be miserable and deal with that', φάγαμε απίστευτο τυρί από το Τοpsham, κάναμε το σπίτι παιδική χαρά, περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι και συζητήσαμε για τις πολύπλευρες πτυχές του fisting (don't go there...) και μετά είπαμε αντίo και 'slán' με 'gra mor' και έμεινα εγώ Κυριακή απόγευμα στο γραφείο να διορθώνω, μιας και τα άδεια σπίτια μετά από επισκέψεις αγαπημένων είναι just too depressing and hard to bear.

Και life goes on... Το καινούργιο γραφείο μου είναι super, αν και δεν ξέρω για πόσο, περιμένω απαντήσεις από 2 μέρη, οι εδώ σα να μου φαίνονται καλύτεροι (μπααααααα, η ιδέα μου θα'ναι!), ο Keith θέλει να πάμε για lunch, o αδερφός μου λέει πως δε του αρέσει η φωτογραφία μου αυτή γιατί με κάνει λέει 'μυτόγκα' (αφού είμαι βρε brother, τί να κάνω? και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε?), τα blueberries έχουν τινάξει την banka στον αέρα, το blog-o-meeting στο Λονδίνο με ταλανίζει γιατί 4 μέρες μετά θα πρέπει έτσι κι αλλιώς να ξανακατέβω και τα ζωνάρια θέλουν τόσο σφίξιμο όσο και η φτώχεια θέλει καλοπέραση και... γενικά, είμαι νομίζω καλά. Καλύτερα.

... Και αυτό είναι κάτι.