Resurfacing...

Well, kind of...

Για την ώρα είμαι θαμμένη κάτω από βουνό εργασιών για το Master, οι οποίες πρέπει να διορθωθούν μέχρι... errr, last Tuesday. Ahem. Λέω να μην κουνήσω από το γραφείο μέχρι να τ_ε_λ_ε_ι_ώ_σ_ω.

Όσο για το originality της υπόθεσης, it leaves a lot to be desired - at the very least. Aχ, μικρή στα βασάνα, μεγάλη για τα πανηγύρια μου φαίνεται.

Δε θα προσποιηθώ πως όλα είναι καλά, γιατί θα ήταν ψέμμα. Θα υπογραμμίσω όμως οτι είμαι αποφασισμένη να γίνουν καλύτερα. Και σύντομα!
Ο Anthony μου λέει πως good things come to those who wait. Αναρωτιέμαι... Φυσικά, όπως όλοι πλέον ξέρουμε, η υπομονή δεν είναι ένα απο τα (πολλάάάάάάά) χαρίσματά μου. Αλλά και έτσι να ήταν, το πρόβλημα είναι πως αυτή η θέση προϋποθέτει πως υπάρχει μια λογική, μια 'δικαιοσύνη', στο πώς το σύμπαν φέρνει τα πράγματα - και αυτό είναι κάτι που, μέρα με τη μέρα, αμφισβητώ όλο και περισσότερο: 'Kάνε το καλό, και ρίχτο στο γυαλό'. 'Αν είσαι εσύ σωστός, όλα τ'άλλα έρχονται'. 'Ό,τι σπέρνεις θα θερίζεις'.

Not so sure any more guys... Aυτό, βέβαια, δεν αλλάζει το πώς διαλέγει ο καθένας μας να ζει και να ορίζει τη ζωή του παραύτα, ειδικά δε αν είναι τόσο 'κολλημένος' στις αρχές του όσο εγώ. Απλά, η ουσία (και χωρίς μπακλαβά γωνία - τα'παμε), είναι πως, τελικά, δεν υπάρχουν guarantees για τίποτε - και για την απόδοση επένδυσης συναισθημάτων ακόμα περισσότερο.

Περαστικά μας, λοιπόν. Θα μας περάσει, και ας μην αλλάξει! [Στο Λονδίνο, αδερφέ μου, στο Λονδίνο!!]

x De(e)