Και μετά, και μετά;
Για ακόμα μια φορά ήρθα με μια βαλίτσα χρόνο μαζί: baggage, some good, some bad, but overall fairly interesting.
Έχω, όπως πάντα άλλωστε, πολύ ανάμεικτα συναισθήματα για όσα έγιναν τη χρονιά αυτή. Αλλά, τελικά, μάλλον 2 είναι τα μεγάλα ερωτήματα που χαρακτηρίζουν τη φύση του χρόνου που περνάει (και χάνεται και δεν ξαναχαρίζεται):
1. EZHΣΕΣ?
Και 2. ΕΜΑΘΕΣ?
Νομίζω πως και στα δύο η απάντηση για το 2005 ήταν ‘ναι’.
Και τώρα;…
- Tώρα είναι καιρός για
Χαμόγελα βαθιά και
Σιωπή και
Θάρρος και δύναμη ψυχής.
Είναι καιρός για αλλαγή
Και για αντικατάσταση του φόβου με
Αποδοχή του ότι
Τα πράγματα ‘γίνονται’ τελικά – και θα γίνουν – όπως πρέπει.
Να είστε όλοι καλά!